Τα ήθη και τα έθιμα του Χανδαρισμού βρίσκουν τις ρίζες τους στο παράδειγμα της συνείδησης και την Χανδαριανή κοσμολογία και στη συνέχεια εκφράζονται στο μυαλό μας και υλοποιούνται από τις πράξεις και τις συμπεριφορές μας. Από εκεί, οι πρακτικές τους και οι επαναλαμβανόμενες επαναλήψεις τους στις χρονικές γραμμές τις καθιστούν Χανδαριανές παραδόσεις. Εδώ είναι 4 κύρια Χανδαριανά έθιμα. Κάντε κλικ εδώ για την πλήρη λίστα των καταγεγραμμένων ηθών και εθίμων του Χανδαρισμού.
Ο σεβασμός για τη σωστή εσωτερική και εξωτερική γνώση του σύμπαντος καθώς και για τους φορείς τους είναι έθιμο και παράδοση. Η αληθινή και αυθεντική γνώση της ύπαρξης ξυπνά και αφυπνίζει την αυτογνωσία. Μια αυτογνωσία που με τη σειρά της ξυπνά και αφυπνίζει τη δύναμη της ζωής που υπάρχει μέσα μας. Η αφυπνισμένη ψυχή γίνεται τότε ον γνώσης και δύναμης. Έτσι, όσο πιο ξύπνιο είναι το ον, τόσο πιο δυνατή και λαμπερή είναι η κορώνα του (αύρα). Όσο πιο δυνατή και λαμπερή είναι η κορώνα του, τόσο περισσότερο προσελκύει εμπιστοσύνη, σεβασμό και υπακοή στο ασυνείδητο. Είναι ένας σεβασμός που φυσικά επιβάλλεται κατά την επαφή με τη ζωτική του δύναμη και τη λάμψη του. Από εκεί, αυτό μεταφράζεται στο να αφήνουμε τους άνδρες και τις γυναίκες της γνώσης και της δύναμης να περνούν και να υπηρετούν πρώτοι. Μην έχετε σωματική επαφή μαζί τους ή να είστε προκλητικοί προς αυτούς. Ξέρετε πώς να συμπεριφέρεστε και να παραμένετε σιωπηλοί παρουσία τους.
Η τηλεπάθεια και η νοητική συγχώνευση είναι αναπόσπαστο μέρος των ηθών και των εθίμων του Χανδαρισμού, είναι ένα θεμελιώδες και αδιαχώριστο στοιχείο της Χανδαριανής κουλτούρας και ταυτότητας. Έτσι, η Χανδαριανή τηλεπάθεια μας επιτρέπει να ανοίγουμε το μυαλό μας, να συνδέουμε τις ενέργειες και τις δονήσεις μας μεταξύ τους σε βάθος, να συγχωνεύουμε τα μυαλά μας, επιτρέποντας έτσι μια σύνδεση και μια αληθινή, αυθεντική και πλήρη σχέση μεταξύ των όντων. Η τηλεπάθεια υπερβαίνει όλα τα μυστικά για να φέρει στη συνείδησή μας και στη διαύγεια την καθαρή και ουσιαστική αλήθεια των ψυχών με τις αληθινές και βαθιές σκέψεις και προθέσεις τους. Δεν υπάρχει πια καμία ψευδαίσθηση, εξαπάτηση, ψέμα ή χειραγώγηση δυνατή. Υπό το φως της αλήθειας, μπορεί να δημιουργηθεί μια εποικοδομητική, θετική και οικολογική σχέση προς όφελος όλων, με δίκαιο τρόπο, χωρίς κανένα μέρος να βλαφτεί ή να εξαπατηθεί.
Στον Χανδαρισμό, είναι συνηθισμένο να ζούμε σε ενότητα και ειρήνη με τη φύση, τα όντα της και τις δυνάμεις της ζωής της (οικολογικότητα), και να σεβόμαστε τους νόμους του σύμπαντος με την κοσμοηθική της (νομιμότητα). Αυτό συνίσταται στο να είμαστε πρώτα συνειδητοί του περιβάλλοντος της ενσάρκωσής μας και στη συνέχεια να σκεφτόμαστε και να ενεργούμε καθοδηγούμενοι από τη δευτερεύουσα καθοδήγησή μας, τη διαίσθησή μας, και όχι από τη δύναμη των συναισθημάτων μας, των επιθυμιών του εγώ μας, των παραληρημάτων του μυαλού μας ή οποιασδήποτε ιδεολογίας. Πράγματι, η διαίσθηση προέρχεται από τον ανώτερο εαυτό μας που βρίσκεται σε συμφωνία με τη φύση της ύπαρξης καθώς και με τις φυσικές και ενσάρκωτες εκδηλώσεις της. Έτσι, ακολουθώντας μόνο τη διαίσθησή μας για να σκεφτόμαστε, να ενεργούμε και να είμαστε, τοποθετούμαστε φυσικά και αυτόματα σε συμβίωση και όσμωση με τη φύση. Από εκεί, βρίσκουμε την αληθινή μας θέση για να ζούμε σε αρμονία με τη φύση που υπάρχει τόσο μέσα μας όσο και γύρω μας. Από αυτήν την ενότητα και μοναδικότητα μπορούμε τότε να υπάρχουμε και να ενεργούμε στο πλήρες δυναμικό μας για να αυτοπραγματοποιηθούμε πλήρως σε κοινωνία με το σύμπαν και την άνθισή του, τοποθετημένοι υπό το φωτεινό Δέλτα του ΠΤΖ.
Η παρατήρηση του ουρανού και η πρακτική της αστρονομίας είναι αναπόσπαστο μέρος της Χανδαριανής κουλτούρας. Με αυτήν την έννοια, οι Χανδαριανοι έχουν τη συνήθεια να αφιερώνουν χρόνο και να παρατηρούν τα άστρα στον ουράνιο θόλο. Αυτή η δραστηριότητα και το έθιμο μας επιτρέπει να διατηρούμε την επίγνωση του διαστήματος και των άστρων, να εξοικειωθούμε με το υπόλοιπο σύμπαν, να αναπτύξουμε τη γνώση μας για τους πλανήτες, τα άστρα και τους γαλαξίες καθώς και να καλλιεργήσουμε το νου της ενότητας με το σύμπαν. Αυτή η παρατήρηση μας προσκαλεί στην ταπεινότητα και τη σκέψη για τη δική μας αστρική ενσάρκωση. Τότε μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε μόνο ένα μικρό μέρος ενός απείρως μεγαλύτερου συνόλου, και ότι κάθε στιγμή που περνάμε κοιτάζοντας τα άστρα είναι μια πρόσκληση να εξερευνήσουμε και να ανακαλύψουμε αυτό το σύμπαν. Εκεί όπου μέσω αυτής της γνώσης και κατανόησης, μπορούμε να σκεφτόμαστε, να ενεργούμε και να είμαστε σε συμβίωση και όσμωση με το υπόλοιπο σύμπαν και τη φύση του.