Σανδαρισμός

» Τρόπος ζωής » Μυστικότητα

Έννοια της μυστικότητας

Στη σκέψη των Χανδαριανών, το μυστικό, ο Κρύπτος είναι πληροφορίες, ενέργεια και/ή ύλη που είναι απρόσιτα στη συνείδηση και βρίσκονται σε συγκεκριμένο χρονικό και χωρικό πλαίσιο καθώς και σε συγκεκριμένη συχνότητα δόνησης. Επειδή είναι απρόσιτα στο μυαλό και εκτός της προσβασιμότητάς τους, δημιουργούν μια κατάσταση ύπαρξης που είναι το μυστικό. Έτσι, η μυστικότητα αποτελεί την αποτέλεσμα της απρόσιτης πληροφορίας, ενέργειας ή ύλης. Το μυστικό καλύπτεται στη συνέχεια με ένα πέπλο που ονομάζεται «πέπλο της μυστικότητας». Η αποκάλυψη αυτού του πεπλού εξαρτάται από το επίπεδο συχνότητας δόνησης και συνείδησης μας. Έτσι, όταν βρισκόμαστε στην ίδια συχνότητα με αυτήν την πληροφορία-ενέργεια-ύλη και έχουμε την διόραση και τη σωστή κατανόηση για να δούμε και να κατανοήσουμε καθαρά και σωστά αυτό που αντιλαμβανόμαστε μέσω των αισθήσεών μας, αυτά αποκαλύπτονται φυσικά. Το αόρατο τότε γίνεται ορατό και το σκοτάδι δίνει τη θέση του στο φως. Το μυστικό αποκαλύπτεται στη συνέχεια στη συνείδηση αυτού που βλέπει και κατανοεί αυτό που βλέπει. Δεν υπάρχουν άλλα μυστικά για τον τελευταίο.

Η σφραγίδα της μυστικότητας

Το μυστικό κρύβεται κάτω από το πέπλο του, το οποίο ονομάζεται «πέπλο της μυστικότητας», και το σφραγίζει μια σφραγίδα: η σφραγίδα της μυστικότητας. Αυτή η σφραγίδα είναι η κατάσταση της μη διαυγείας. Όταν δεν είμαστε διαυγείς, δεν βλέπουμε και δεν καταλαβαίνουμε. Και όταν δεν καταλαβαίνουμε, δεν ξέρουμε, βρισκόμαστε στην αγνοία και τα πράγματα μένουν κρυφά και μυστικά στη συνείδηση και τη διόρασή μας. Μόνο η αφύπνιση της συνείδησης μας επιτρέπει να δούμε και να κατανοήσουμε αυτό που ήταν αόρατο για τις αισθήσεις μας και ακατανόητο για το μυαλό μας και, συνεπώς, να ανοίξουμε τη σφραγίδα της μυστικότητας, αποκαλύπτοντας αυτό που κρυβόταν προηγουμένως. Το ξύπνημα είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει τη σφραγίδα του μυστικού. Στην αστρική οδό, η μύηση του Χανδαριανού και η ιεροτελεστία της μας ανοίγουν τις πόρτες για την αφύπνιση της συνείδησης, ενώ ο κύκλος της πρακτικής μας φέρνει σε αυτήν την κατάσταση και την ενσάρκωση, αποκαλύπτοντας τι κρύβεται από κάτω.

Σεβασμός της σφραγίδας του απορρήτου

Το μυστικό, το πέπλο και η σφραγίδα τους υπάρχουν για έναν και μόνο λόγο: τη διατήρηση της ύπαρξης, της δημιουργίας σε όλες τις μορφές της, καθώς και της φυσικής τάξης των πραγμάτων σύμφωνα με το μεγάλο σχέδιο του σύμπαντος. Προστατεύουν το ον από την αγνοια, τη διαφθορά και την καταστροφή του κοιμώμενου, την τρέλα των πεποιθήσεων και των συναισθημάτων του, τις επιθυμίες του εγώ και τις αυταπάτες του μυαλού του. Για να παραμείνουμε στην ενότητα της ύπαρξης και στην ενότητα της ζωής, είναι απαραίτητο να σεβόμαστε τη σφραγίδα της μυστικότητας. Ο σεβασμός της ιδιωτικής ζωής επιβάλλεται με τη μη παροχή πληροφοριών ή ενδείξεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην αφύπνιση της συνείδησης για ένα συγκεκριμένο θέμα ή σε ανακαλύψεις που γίνονται από ανθρώπους που δεν είναι ακόμη έτοιμοι να δουν, να κατανοήσουν ή να αποδεχτούν μια αλήθεια και μια πραγματικότητα μεγαλύτερη και πιο δίκαιη από το δικό τους. Μέσα από αυτή τη σιωπή, αυτό το κενό και αυτή τη λήθη της σκέψης, του λόγου και της πράξης, διατηρούμε έτσι αυτό που πρέπει να διατηρηθεί. Η ισορροπία και η αρμονία διατηρούνται στη συνέχεια και διατηρούνται έναντι οποιωνδήποτε ενεργειών και επιχειρήσεων που θα οδηγούσαν σε κακή αντίληψη, κατανόηση και χρήση αυτού που περιέχεται κάτω από το πέπλο της μυστικότητας.

Μια κρυφή ζωή

Όταν κάποιος ακολουθεί το Μονοπάτι των αστεριών μέσα από τον τρόπο ζωής των Χανδαριανών, υπάρχει μια διπλή ζωή που λαμβάνει χώρα φυσικά. Μια δημόσια ζωή ζει με τους Ξένους μέσα από την εμπειρία της συνείδησης, ενώ υπάρχει και μια άλλη μυστική ζωή στην Αστρική Συνέργεια και σε άλλες διαστάσεις και δονήσεις του σύμπαντος και τις πραγματικότητες της συνείδησης που είναι απρόσιτες σε όσους δεν έχουν πρόσβαση σε αυτές. Επομένως, είναι μια κρυφή και απόκρυφη ζωή που τοποθετείται όχι κάτω από το πέπλο της μυστικότητας, αλλά πίσω από αυτό. Η δημόσια ζωή είναι το ορατό πρόσωπο της αστρικής ενσάρκωσης, ενώ η μυστική ζωή είναι το αόρατο πρόσωπο. Και τα δύο είναι χρήσιμα, συμπληρωματικά και απαραίτητα για την ολοκλήρωση του όντος, τη μούρα του και την άνθηση και εξέλιξη της συνείδησης του.