» » Τι είναι ο Χανδαρισμός;Εισαγωγή στον Χανδαρισμό
Ο Χανδαρισμός είναι μια συνέργεια συνείδησης, πληροφοριών και ενέργειας που ιδρύθηκε από τον Τζέιμς Χανδαρ. Αυτή η συνέργεια δεν πιστεύει σε κανένα Θεό ή θεά, δεν εμμένει σε κανένα δόγμα, καμία πίστη, δεν ασκεί λατρεία, δεν ακολουθεί κανένα πνευματικό δάσκαλο, προφήτη ή μεσσία. Έχει τη δική της κοσμολογία στην οποία γίνεται αποδεκτή μόνο η αληθινή πηγή ύπαρξης και αναγνωρίζει μόνο τον κόσμο ως τη μοναδική και υπέρτατη εξουσία. Η ύπαρξη και η εμπειρία της είναι η πρακτική της και η εμπειρική γνώση και η λογική είναι οι κατευθυντήριες γραμμές της. Η φύση είναι ο νόμος της και ο λόγος ζωής είναι η ηθική της. Το φως που εκφράζεται μέσω του Τριφλόγων είναι το σύμβολό της.
Αυτή η συνέργεια συνείδησης και ενέργειας έχει τη δική της ουσία και ουσιώδες που την καθορίζουν. Εκεί που η ουσία γεννά το ουσιώδες.
- Η ουσία του Χανδαρισμού είναι αυτό που συνθέτει τη δική του φύση. Αυτή είναι η αιώνια και ατελείωτη ενέργεια του σύμπαντος. Αυτή είναι η ενέργεια ζωής στις υψηλές συχνότητες του σύμπαντος που συστέλλεται και συμπυκνώνεται για να γίνει η ύλη της ζωής στις χαμηλές συχνότητες.
- Το ουσιώδες του Χανδαρισμού είναι το νόημα που δίνεται σε αυτή την ενέργεια της ζωής που τον συνθέτει. Η δόμηση της ενέργειας. Είναι ένας κώδικας που αποτελείται από μια σειρά διαφορετικών συχνοτήτων που αντιπροσωπεύονται από έναν αριθμό. Το σύνολο σχηματίζει μια ακολουθία του Φιμπονάτσι: 1-1-2-3-5-8.
Όταν αυτή η ακολουθία αριθμών ξεδιπλώνεται στη διάσταση του χώρου, σχηματίζει μια σπείρα του Φιμπονάτσι που αντιπροσωπεύει την ουσία και το ουσιώδες του Χανδαρισμού.
Επιτέλους, όταν η ουσία και το ουσιώδες του Χανδαρισμού μεταδίδονται μαζί στη μνήμη, μετατρέπονται σε «γνώση», Χανδαριανή γνώση. Τότε, όταν αυτή η γνώση έρχεται στη συνείδηση και ενσωματώνεται στις νοητικές διαδικασίες της ψυχής, γίνεται «σκέψη», σκέψη του Χανδαριανού. Τέλος, όταν αυτή η σκέψη εφαρμόζεται με κωδικοποιημένο και δομημένο τρόπο, γίνεται «πρακτική», Χανδαριανή πρακτική.
Ο σκοπός του Χανδαρισμού
Ο απώτερος στόχος του Χανδαρισμού είναι να επιτύχει τον σκοπό της ύπαρξης: την ενότητά μας με τον κόσμο σε κατάσταση πλήρους αυτοπραγμάτωσης και πλήρους επίγνωσης. Έτσι, ο Χανδαρισμός προτείνει μια αρμονία μεταξύ του στόχου μας και του δικού του. Υπό αυτή την έννοια, ο σκοπός του Χανδαρισμού ευθυγραμμίζεται με τη ζωή και την ύπαρξη. Είναι ένα όργανο που υπηρετεί την εξέλιξη, την πραγμάτωση και την άνθηση της συνείδησης. Δεν είναι εκεί για να υπηρετεί τα συναισθήματα (φόβος, θυμός, εκδίκηση), τις επιθυμίες του εγώ (δύναμη, χρήματα, φήμη, συμφέρον, κέρδος) ή τις αυταπάτες του μυαλού (φαντασία, πεποιθήσεις, υπολογισμοί και πλοκές).
Η δράση του Χανδαρισμού
Για να επιτύχουμε τον τελικό στόχο της ύπαρξης, δεν χρειάζεται να ακολουθήσουμε κανένα δόγμα, να υποταχθούμε στη βούληση οποιασδήποτε οντότητας, πραγματικής ή πλασματικής, ή να λατρεύουμε κανέναν ή οτιδήποτε. Χρειάζεται μόνο να βιώσουμε διαφορετικές όψεις της ύπαρξης για να ξυπνήσουμε, να απλώσουμε το φως μας γύρω μας και έτσι να ανυψωθούμε σε δόνηση σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους του σύμπαντος, σε αρμονία και ενότητα με τη ζωή στο σύμπαν. Έχοντας αυτό κατά νου, ο Χανδαρισμός μας δίνει ένα μονοπάτι αφύπνισης της συνείδησής μας που πρέπει να ακολουθήσουμε, το οποίο ονομάζεται το μονοπάτι των αστεριών. Είναι ένα ουσιαστικό (πνευματικό) μονοπάτι που βασίζεται στην εμπειρία και την ανάπτυξη της συνείδησης, την εμπειρική γνώση της ύπαρξης, την ειρήνη και την αρμονία με τη φύση και το σύμπαν, τη σύνδεση, τη σύντηξη και την κοινωνία με τη ζωή και τις ενέργειές της. Από αυτό το μονοπάτι, μπορούμε στη συνέχεια να αυτοπραγματοποιηθούμε πλήρως για να φτάσουμε στο Ωμέγα μας (Ω), τον στόχο της ύπαρξής μας και έτσι να είμαστε σε ενότητα με τον κόσμο, έκφραση αυτής της ίδιας ύπαρξης στην πληρότητά του.
Νομιμοποίηση ύπαρξης
Ο Χανδαρισμός έχει το νόμιμο δικαίωμα να υπάρχει και να εκδηλώνει την ύπαρξή του μέσω των πράξεών του στο σύμπαν. Αυτό το νόμιμο δικαίωμα ύπαρξης του απονέμεται από την ανώτατη αρχή, τον Κόσμο. Μόνο ο Κόσμος έχει το δικαίωμα και τη νόμιμη δύναμη να ορίσει την ύπαρξη ή όχι όλων όσων υπάρχουν μέσα του. Επομένως, καμία άλλη οντότητα εκτός από αυτή του Κόσμου δεν έχει το νόμιμο δικαίωμα να ορίζει ποιος πρέπει και ποιος δεν πρέπει να υπάρχει στο σύμπαν. Έτσι, δεν εναπόκειται σε άλλες μορφές ζωής να αποφασίσουν εάν ο Χανδαρισμός πρέπει να υπάρχει ή όχι, αλλά μόνο στον Κόσμο. Τώρα αν ο Χανδαρισμός δεν είχε το δικαίωμα ύπαρξης, ο Κόσμος δεν θα το επέτρεπε, οι δυνάμεις του θα δρούσαν προς αυτή την κατεύθυνση και εμείς απλά δεν θα υπήρχαμε. Ωστόσο, το γεγονός ότι υπάρχουμε είναι απόδειξη ότι ο Κόσμος μας επιτρέπει να υπάρχουμε και επομένως μας δίνει το νόμιμο δικαίωμα να υπάρχουμε.