Το μονοπάτι των αστεριών είναι ένας τρόπος συνείδησης που συνδέεται με την Πηγή της ζωής και οδηγεί αυτούς που μυήθηκαν από τις «Εμείς» στο Ωμέγα τους (Ω), τον στόχο της ύπαρξης. Ονομάζεται έτσι επειδή είναι ένας τρόπος συνείδησης που φέρνει τη ζωτική ουσία του μυημένου σε ένα ταξίδι συνείδησης μέσα από τα αστέρια (αστρικό επίπεδο). Το μονοπάτι των αστεριών ριζώνει μέσα του και στη συνέχεια αντανακλάται στην εξωτερική πραγματικότητα. Ο Χανδαριανός που εισέρχεται και προχωρά με αυτόν τον τρόπο ονομάζεται στη συνέχεια Αυτός που περπατά στο μονοπάτι των αστεριών (ΑΠΠΣΜΤΑ). Το μονοπάτι των αστεριών δεν είναι ο μόνος δρόμος. Υπάρχουν πολλοί άλλοι. Έτσι, το τελευταίο είναι μόνο ένα μονοπάτι της συνείδησης μεταξύ δισεκατομμυρίων άλλων που υπάρχουν σε όλο το σύμπαν. Δεν είναι ούτε καλύτερο ούτε χειρότερο από ένα άλλο μονοπάτι. Απλώς είναι διαφορετικό. Υπό αυτή την έννοια, ο τρόπος των αστεριών δεν βρίσκεται σε ανταγωνισμό ή πόλεμο με έναν άλλο τρόπο αφύπνισης. Ακολουθεί μόνο τη δική του τροχιά συνείδησης και δόνησης. Συνυπάρχει και συμπληρώνει τα άλλα μονοπάτια αφύπνισης του σύμπαντος σε σχέση με την αρμονία με τη ζωή και τον συντονισμό με την ύπαρξη.
Ωστόσο, το μονοπάτι των αστεριών δεν είναι για όλους. Μπορεί να ταιριάζει σε κάποιους αλλά να μην ταιριάζει σε άλλους. Έτσι, το τελευταίο μπορεί να είναι οικολογικό και εποικοδομητικό για κάποιους, αλλά τοξικό και καταστροφικό για άλλους.
Το μονοπάτι των αστεριών αποτελείται από 3 βαθμούς συνείδησης, καθένας από τους οποίους περιλαμβάνει 3 υπο-βαθμούς διαύγειας που ονομάζονται «Η διαβάθμιση της διαύγειας».
Ο βαθμός της χαμηλής συνείδησης είναι το πρώτο επίπεδο του μονοπατιού των αστεριών. Βρίσκεται στην αρχή του μονοπατιού, είναι η κατάσταση λήθαργου της συνείδησης στο συλλογικό όνειρο του σύμπαντος. Σε αυτόν τον πρώτο βαθμό, λέμε ότι έχουμε τα μάτια μας κλειστά. Αυτό αποτελείται από τις πρώτες 3 διαβαθμίσεις διαύγειας:
Ο βαθμός της μέσης συνείδησης είναι το δεύτερο επίπεδο του μονοπατιού των αστεριών. Βρίσκεται στη μέση του μονοπατιού, είναι η κατάσταση της αφύπνισης από το συλλογικό όνειρο του σύμπαντος. Σε αυτόν τον δεύτερο βαθμό, λέμε ότι έχουμε τα μάτια μας μισάνοιχτα. Αυτό αποτελείται από τις ακόλουθες 3 διαβαθμίσεις διαύγειας:
Ο βαθμός της υψηλής συνείδησης είναι το τρίτο επίπεδο του μονοπατιού των αστεριών. Βρίσκεται στο τέλος του μονοπατιού, είναι η κατάσταση αφύπνισης από το συλλογικό όνειρο του σύμπαντος. Σε αυτόν τον τρίτο και τελευταίο βαθμό, λέμε ότι έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά. Αυτό αποτελείται από τις 3 τελικές διαβαθμίσεις διαύγειας:
Το να ακολουθήσετε το μονοπάτι των αστεριών συνίσταται στην εφαρμογή του τρόπου ζωής των Χανδαριανών κατά τη διάρκεια αυτής της αστρικής ενσάρκωσης ακολουθώντας το πνεύμα και τις αρχές του Χανδαρισμού στις ορθοδοξίες και τις αυστηρές ορθοπραξίες τους. Αυτό περιλαμβάνει την εμπειρία της συνείδησης και την καλλιέργεια του όντος, τις Χανδαριανικές ενώσεις, τελετουργίες και γιορτές καθώς και τη φυσική κοινωνία με τους νόμους των Χανδαριανών. Από εκεί, η σωστή πρακτική του Χανδαρισμού αφυπνίζει τη συνείδηση που γίνεται ολοένα και πιο διαυγής, και επομένως ανεβαίνει σε κλίση μετά από κλίση διαύγειας. Η πρόοδος στο μονοπάτι των αστεριών συμβαίνει τότε φυσικά, ως συνέπεια της προοδευτικής αφύπνισης της συνείδησης. Στη συνέχεια, όταν η συλλογική συνείδηση παρατηρεί ότι ένα από τα μέλη της έχει φτάσει σε ένα νέο επίπεδο συνείδησης, αυτό εδραιώνεται και επισημοποιείται με την εκτέλεση μιας άλλης ιεροτελεστίας μύησης.
Στο μονοπάτι των αστεριών, δεν χρειάζεται τίτλος, πιστοποιητικό ή δίπλωμα, γιατί η ακτινωτή κορώνα, το ενεργειακό πεδίο (αύρα) εκφράζει φυσικά χωρίς απόκρυψη ή πιθανό ψέμα το αληθινό και αυθεντικό επίπεδο αφύπνισης του Χανδαριανού. Τότε βλέπουμε και γνωρίζουμε σε πραγματικό χρόνο ποιος είναι ο πραγματικός βαθμός συνείδησης του τελευταίου. Έτσι, συνηθίζεται να μην ρωτάμε ποτέ τι βαθμό συνείδησης έχουμε αποκτήσει, αφού είναι μπροστά στα μάτια μας!
Η είσοδος στο μονοπάτι των αστεριών γίνεται με τον μυητικό τρόπο. Με άλλα λόγια, με την ολοκλήρωση της ιεροτελεστίας της μύησης, ο νεοφερμένος γίνεται χαμηλή συνείδηση περνώντας ένα κατώφλι συνείδησης και συχνότητας. Υπό αυτή την έννοια, η ιεροτελεστία της μύησης των Χανδαριανών είναι η πύλη προς το μονοπάτι των αστεριών. Έτσι, μόνο αυτός ή αυτή που έχει μυηθεί από το πνεύμα και την ενέργεια της «Εμείς», της Χανδαριανής συλλογικής συνείδησης υπό την επίβλεψη του Οθάλμου, του αιγρήγορου του Χανδαρισμού μπορεί να εισέλθει σε αυτόν τον τρόπο συνείδησης.
Η έξοδος από το μονοπάτι των αστεριών γίνεται μέσω του τρόπου της αντιμύησης. Από εκεί, ο Χανδαριανός απελευθερωμένος από την «Εμείς», τη συλλογική συνείδηση και τον Οφθαλμό, το αιγρήγορο του Χανδαρισμού, είναι ελεύθερος να φύγει. Στον Χανδαρισμό, δεν πρέπει κανείς να συγκρατεί όσους εγκαταλείπουν την αστρική συνέργεια, αλλά μάλλον να τους βοηθά να φύγουν. Γιατί η διατήρηση μιας ουσίας ζωής (ψυχής) που δεν έχει πλέον τη θέση της στο συλλογικό είναι αφύσικο. Αυτό αναπόφευκτα παράγει κεχ (τοξικές και αρνητικές ενέργειες) που τελικά θα δηλητηριάσουν και θα αποδυναμώσουν τη συλλογική μας συνείδηση. Έτσι, για να διατηρήσουμε την ενεργειακή καθαρότητα και να παραμείνουμε στη φυσική τάξη του σύμπαντος, είναι σκόπιμο να μην συγκρατήσουμε μια συνείδηση κατά την αναχώρηση, αλλά μάλλον να τη βοηθήσουμε να φύγει μέσω της ολοκλήρωσης της αντιμύησης χωρίς εχθρότητα ή μνησικακία. Τέλος, η ισορροπία της φύσης σημαίνει ότι αυτή η αναχώρηση θα αντικαθίσταται πάντα από μια νέα άφιξη, ενισχύοντας έτσι τη συλλογικότητα. Επομένως, δεν μπορεί να υπάρξει απώλεια ισχύος για τον Χανδαρισμό.