1. Εργασία
Στο σύμπαν, τα πάντα βρίσκονται πάντα σε κίνηση για να υπάρξουν, να ευδοκιμήσουν και, επομένως, όλα όσα υπάρχουν εργάζονται για να εκφραστούν. Ως ένα συστατικό του σύμπαντος, η εργασία είναι λογική, φυσική και ζωτική. Η μη εργασία σημαίνει ότι η ζωτική μας ενέργεια δεν είναι πλέον σε κίνηση και, επομένως, παύει να υπάρχει και να εκπληρώνει τη μοίρα μας. Έτσι, η αδράνεια είναι συνώνυμη με τη στασιμότητα και την παρακμή. Ως αποτέλεσμα, οι Χανδαριανοί παραμένουν ενεργοί μέχρι το τέλος των ενσαρκώσεών τους για να ολοκληρώσουν την εκπλήρωση των μοιρών τους, εκτός σε περιπτώσεις ανικανότητας λόγω ασθένειας, παράλυσης από ατύχημα. Η σύνταξη δεν υπάρχει στον Χανδαρισμό.
Τεμπελιά και αναβλητικότητα: Στον Χανδαρισμό, δεν πρέπει να είναι κανείς τεμπέλης ή να αναβάλλει την εργασία του, διότι η τεμπελιά οδηγεί σε αδράνεια, ακινησία και στασιμότητα στην εκπλήρωση των απαραίτητων δράσεων για την εξέλιξη της συνείδησης. Η αναβλητικότητα καθυστερεί την πραγματοποίηση των απαραίτητων δράσεων για την εκπλήρωση της μοίρας και την εκτέλεση των εμπειριών της ενσάρκωσης που έχουν προγραμματιστεί για αυτή τη ζωή.
2. Αφθονία και έλλειψη
Στην Χανδαριανή σκέψη, η αφθονία συνδέεται άμεσα με τη φύση και την οικολογία. Επειδή από τη φύση του σύμπαντος δημιουργείται η αφθονία. Το σύμπαν δημιουργεί και ενσωματώνει την αφθονία. Όλα όσα χρειαζόμαστε βρίσκονται με μια μορφή ή άλλη στο σύμπαν. Αλλά εξαρτάται από εμάς να καταβάλουμε την προσπάθεια να τα αποκτήσουμε, καθώς το σύμπαν ενθαρρύνει τη δράση. Από εκεί, η αφθονία ορίζεται ως η πρόσβαση στους απαραίτητους πόρους σε επαρκή ποσότητα στο χώρο και στο χρόνο που επιτρέπουν την ύπαρξή μας και την αυτοπραγμάτωσή μας για αυτή την παρούσα ενσάρκωση. Έτσι, ορίζουμε 3 είδη αφθονίας του ενσαρκωμένου ή μετενσαρκωμένου όντος (ανάλογα με την οπτική) που είναι η αφθονία της πληροφορίας, της ενέργειας και της ύλης.
Η έλλειψη δεν είναι δυνατή στο σύμπαν. Επειδή αυτό περιέχει σε αφθονία όλες τις πληροφορίες, την ενέργεια και την ύλη που είναι απαραίτητες για την ύπαρξη και την εκπλήρωση των ενσαρκωμένων συνειδήσεών μας σε αυτό το αστρικό σύστημα. Επομένως, αν υπάρχει έλλειψη, είτε δημιουργήθηκε εθελοντικά είτε είναι το προϊόν της άγνοιας και της αρνητικής, εγωιστικής και καταστροφικής διαχείρισης των πόρων, ή όλα μαζί ταυτόχρονα.
3. Χρήματα
Στον Χανδαρισμό, τα χρήματα δεν είναι αυτοσκοπός, αλλά ένα μέσο πρόσβασης σε πόρους. Έτσι, δεν έχει νόημα να θέλει κανείς να βγάζει χρήματα μόνο και μόνο για την απόλαυση της κατοχής πλούτου. Με αυτή την έννοια, τα χρήματα είναι μόνο εκεί για να αγοράζουν αγαθά, υπηρεσίες ή εμπειρίες (ταξίδια κ.λπ.) που εξυπηρετούν την ενσάρκωση (στέγαση, τροφή, ένδυση, μεταφορά, τηλεπικοινωνίες (τηλέφωνο-ίντερνετ), υγειονομική περίθαλψη κ.λπ.) καθώς και την εκπλήρωση της συνείδησης. Τέλος, ο Χανδαρισμός ενθαρρύνει τους Χανδαριανούς να βγάζουν τα προς το ζην με νόμιμα μέσα. Εκτιμάται η τίμια εργασία και οι δίκαιες εμπορικές συναλλαγές.
Τυχερά παιχνίδια: Ο Χανδαρισμός δεν απαγορεύει ρητά τα τυχερά παιχνίδια, αλλά ούτε τα ενθαρρύνει. Αν γίνονται σε κατάσταση ασυνειδησίας, τα τυχερά παιχνίδια μπορούν να μετατραπούν σε μορφή απερίσκεπτης συμπεριφοράς και έτσι να οδηγήσουν σε κοσμοηθικά και οικονομικά προβλήματα.
Τοκογλυφία: Ο Χανδαρισμός απαγορεύει αυστηρά την τοκογλυφία, δηλαδή την πρακτική δανεισμού χρημάτων με υπερβολικό τόκο. Αυτή η πρακτική καταδικάζεται επειδή θεωρείται εκμεταλλευτική.
Ελεημοσύνη: Η ελεημοσύνη, η οποία είναι μια εθελοντική πράξη φιλανθρωπίας όπου κάποιος δίνει χρήματα, τροφή ή άλλες μορφές υλικής βοήθειας σε αυτούς που έχουν ανάγκη, δεν υπάρχει στον Χανδαρισμό. Ωστόσο, αυτό δεν οφείλεται σε απληστία ή τσιγκουνιά, αλλά επειδή θεωρείται ότι η έλλειψη είναι επίσης μια εμπειρία της συνείδησης που η ενσαρκωμένη ουσία έχει επιλέξει να βιώσει. Επομένως, η απλή πράξη της πλήρωσης αυτής της έλλειψης παρεμβαίνει στην πραγματοποίηση αυτής της εμπειρίας. Έτσι, για να μην σαμποτάρεται αυτή η εμπειρία, η ελεημοσύνη και η φιλανθρωπία δεν ασκούνται στον Χανδαρισμό.
Ζητιανιά: Στον Χανδαρισμό, κάποιος πρέπει να εξασφαλίζει την επιβίωσή του μέσω προσπάθειας και εργασίας. Με αυτή την έννοια, ο Χανδαριανός κινητοποιεί τους δικούς του εσωτερικούς πόρους στην εργασία και τις προσπάθειές του για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του. Επιπλέον, ο Χανδαριανός μπορεί να υπολογίζει στους πόρους της συλλογικότητας ως δίχτυ ασφαλείας. Αυτό εξαιρεί εκ των πραγμάτων την πορεία της ζητιανιάς. Τέλος, η ζητιανιά θεωρείται ως η έκφραση μιας μετριότητας του νου και ως εκ τούτου θεωρείται εδώ ως ντροπή και απόλυτη ταπείνωση.
4. Υλισμός και υλικά αγαθά
Στην Χανδαριανή σκέψη, ο υλισμός είναι απλώς το προϊόν της υλοποίησης της μνήμης του σύμπαντος που αποτελεί το φυσικό επίπεδο ύπαρξης. Δηλαδή το σύμπαν με όλους τους πλανήτες, τα αστέρια και τους γαλαξίες, αλλά και τα νεφελώματα και τους αστεροειδείς. Αποτελεί μέρος της πράξης ύλης-ενέργειας που κάνει το φυσικό σύμπαν να υπάρχει και που χρησιμεύει ως περιβάλλον και υλικό εμπειρίας για τις ενσαρκώσεις μας. Με αυτή την έννοια, η ύλη είναι ταυτόχρονα η υποστήριξη και το όργανο που επιτρέπει την εκπλήρωση του ενσαρκωμένου όντος στο σύμπαν.
Υλικά αγαθά: Τα υλικά αγαθά είναι απλώς συμπυκνωμένες μορφές της ενέργειας του σύμπαντος που χρησιμεύουν ως υποστήριξη και πόροι για την ενσάρκωσή μας καθώς και την εκπλήρωση της συνείδησής μας. Δεν υπάρχει άλλη εκτίμηση για τα υλικά αγαθά στον Χανδαρισμό. Η κατοχή υλικών αγαθών είναι μια ψευδαίσθηση, διότι τα πράγματα δεν μας ανήκουν, αλλά ανήκουν στο σύμπαν. Με αυτόν τον τρόπο, αποτελούνται στη δομή τους από πρωτόνια, ηλεκτρόνια και νετρόνια που παράγονται από την πράξη ύλης-ενέργειας που σχετίζεται με το σύμπαν. Είναι, επομένως, ιδιοκτησία του. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτά τα υλικά αγαθά μας διατίθενται μόνο για τις ανάγκες της ύπαρξής μας, της αυτοπραγμάτωσης και της εξέλιξης της συνείδησης μας, και στη συνέχεια ανακτώνται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Ως προσωρινός πόρος, δεν έχει νόημα να θέλουμε να προσκολληθούμε σε αυτά, αλλά απλώς να χρησιμοποιούμε αυτά τα υλικά αγαθά όσο ικανοποιούν τις ανάγκες μας για ενσάρκωση, και στη συνέχεια να τα απαλλάσσουμε επιστρέφοντάς τα στο σύμπαν με οικολογικό τρόπο όταν δεν τα χρειαζόμαστε πλέον.
Κληρονομιά: Τα αντικείμενα και τα υλικά αγαθά που έχουμε και αφήνουμε δεν μας ανήκουν πραγματικά. Είναι ιδιοκτησία του σύμπαντος, καθώς είναι κατασκευασμένα από αστρική σκόνη που συμπυκνώνεται σε ακατέργαστο υλικό από αυτόν τον πλανήτη. Από εκεί, η κληρονομιά είναι απλώς μια μεταφορά της χρήσης υλικών αγαθών από ένα άτομο σε ένα άλλο και όχι από έναν ιδιοκτήτη σε έναν άλλο.
5. Πολυτέλεια
Η πολυτέλεια είναι το σύνολο των μέσων, εργαλείων, πόρων, υλικών και περιβαλλόντων (σύμπαντα) υψηλών συχνοτήτων δόνησης που με τις κρυφές, αόρατες και απόκρυφες χρήσεις τους μας συνδέουν με τα ανώτερα επίπεδα του σύμπαντος, επομένως τα επίπεδα του φωτός «lux, luxuria». Η πολυτέλεια εδώ δεν έχει τη λειτουργία να κολακεύει το εγώ ή να διατηρεί στη λάμψη και την ψευδαίσθηση των εμφανίσεων. Αλλά μόνο να μας παρέχει πόρους και περιβάλλοντα ανώτερης ποιότητας για μια προχωρημένη πρόοδο στον αστρικό δρόμο.