1. Νόμος των Χανδαριανών
Ο νόμος των Χανδαριανών είναι ένα σύνολο κανόνων και νορμών που στοχεύουν στην οργάνωση της ζωής και της πρακτικής των Χανδαριανών με έναν οικολογικό, κατασκευαστικό και λειτουργικό τρόπο, σε συμβίωση με το σύμπαν, τους νόμους του και τη φυσική του τάξη. Ο νόμος των Χανδαριανών έχει τις ρίζες του σε δύο άμεσες πηγές που είναι συμπληρωματικές μεταξύ τους, οι οποίες είναι το σύμπαν και το Εμείς. Το σύμπαν παρέχει τους φυσικούς και άρρητους νόμους του σύμπαντος. Το Εμείς, η Συλλογική Συνείδηση, παρέχει τους τεχνητούς και ρητούς νόμους του μονοπατιού των αστέρων που είναι συμπληρωματικοί στους φυσικούς νόμους του σύμπαντος.
2. Έννοια της δικαιοσύνης
Στη σκέψη των Χανδαριανών, η δικαιοσύνη είναι αυτό που είναι σωστό. Δηλαδή αυτό που συμφωνεί με τη φυσική τάξη της ζωής και τους νόμους του σύμπαντος, δημιουργώντας μια αρμονική, συμβιωτική και οικολογική σχέση μεταξύ όλων των όντων, των πλανητών, των άστρων και των γαλαξιών. Εκεί όπου η ύπαρξη και η ζωή μπορούν να εκφραστούν πλήρως για να ανθίσουν στην πληρότητά τους. Δεν ακολουθεί τις επιθυμίες του εγώ, τις ψευδαισθήσεις του νου ή τις πεποιθήσεις, τις αξίες και τα δόγματα οποιασδήποτε συγκεκριμένης φιλοσοφίας, θρησκείας ή ιδεολογίας.
3. Αστρική Δικαιοσύνη
Η αστρική δικαιοσύνη ή «δικαιοσύνη των Χανδαριανών» είναι να κάνουμε και να διατηρούμε τα πράγματα δίκαια, τακτοποιημένα και αρμονικά προκειμένου να διατηρήσουμε την ομοιόσταση που είναι απαραίτητη για τη συνέχιση της ζωής στο σύμπαν και την άνθισή της. Με αυτή την έννοια, η δικαιοσύνη των Χανδαριανών επιδιώκει τη λειτουργική ισορροπία και αρμονία με το σύμπαν, τη ζωή και τις εκδηλώσεις του καθώς και τη ρύθμισή του όταν υπάρχει ανισορροπία.
4. Ύβρις
Στον Σανδαρισμό, η ηθική με το μανιχαϊκό καλό και κακό δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει καλή ή κακή σκέψη και πράξη από μόνη της. Επομένως, η αμαρτία, η οποία είναι μια παράβαση ενάντια στην ηθική και τους νόμους της, επίσης δεν υπάρχει. Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η ύβρις που είναι το σύνολο σκέψεων, συναισθημάτων, ψυχικών στάσεων και συμπεριφορών σε δυσαρμονία με μια δεδομένη κατάσταση. Η οποία μπορεί ή δεν μπορεί να παράγει κες ανάλογα με τις περιστάσεις. Η πηγή της ύβρης είναι η έλλειψη συνείδησης, γνώσης, λογικής και αυτοελέγχου.
Η ρύθμιση των επιπτώσεων της ύβρης: όταν η ύβρις προκαλεί αρνητικά, τοξικά και καταστροφικά αποτελέσματα στη ζωή, τα όντα καθώς και τα επιτεύγματά τους και τις εξελίξεις τους, η δικαιοσύνη αναγεννά ό,τι έχει αλλοιωθεί ή ακόμα και καταστραφεί για να ανακτήσει την ομοιόσταση που είναι απαραίτητη για τη συνέχιση της ζωής και την επίτευξή της. Τα άτομα που είναι υπεύθυνα για την ύβρι, εντάσσονται πλήρως σε αυτή τη διαδικασία αναγέννησης.
5. Ψυχολογικές και σωματικές τιμωρίες
Οι ψυχολογικές και σωματικές τιμωρίες δεν υπάρχουν στο παράδειγμα συνείδησης των Χανδαριανών. Επειδή μοιραζόμαστε την ίδια συλλογική συνείδηση και ενέργεια, η τιμωρία και η μαστίγωση ενός από εμάς ισοδυναμεί με την τιμωρία και τη μαστίγωση του υπόλοιπου συλλογικού. Η αφύπνιση της συνείδησής μας θα μας κάνει συστηματικά να νιώθουμε, να αντιλαμβανόμαστε και να καταλαβαίνουμε τον πόνο που προκαλείται στους άλλους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται ψυχικές και ενεργειακές διαταραχές που σαμποτάρουν τη συνέχεια των εμπειριών και των επιτεύξεων των πραγμάτων που είναι απαραίτητα για τη συνεχιζόμενη εξέλιξη της συνείδησης. Τέλος, δεν υπάρχει ποινικό δίκαιο στον Σανδαρισμό, αφού η αστρική δικαιοσύνη δεν βασίζεται σε εγκλήματα και την τιμωρία των εγκλημάτων, αλλά στην αναζήτηση λειτουργικής και αρμονικής ισορροπίας με το σύμπαν, τη ζωή και τις εκδηλώσεις του, καθώς και τη ρύθμιση και αναγέννησή του όταν υπάρχει ανισορροπία και αλλοίωση.
6. Η θανατική ποινή
Ο θάνατος δεν υπάρχει στην ψυχή των Χανδαριανών, είναι μόνο εικονικότητα. Διότι αυτό που εξαφανίζεται δεν είναι αυτό που είμαστε, αλλά μόνο το φυσικό μας όχημα, το σώμα της ενσάρκωσης μας. Ποιο είναι το νόημα της καταδίκης σε θάνατο αφού αυτό που είμαστε στην πραγματικότητα, η ουσία της ζωής μας, θα συνεχίσει να υπάρχει μετά; Απλά θα πάει να ζήσει αλλού στο σύμπαν για να συνεχίσει την εξέλιξη της συνείδησής της. Έτσι, η ίδια η ιδέα της τιμωρίας με θάνατο δεν είναι μόνο περιττή αλλά και στερείται λογικής. Γι' αυτό, η θανατική ποινή δεν υπάρχει στον Σανδαρισμό.
7. Κοσμοηθική
Η κοσμοηθική είναι η ηθική που προκύπτει από τη φυσική τάξη του σύμπαντος (οικολογικότητα) και τους νόμους του κόσμου (νομιμότητα). Η λειτουργία της είναι να είναι το κοινό νήμα της ευθυγράμμισης και της συμβίωσης μεταξύ μας και της ύπαρξης, της υπέρτατης αρχής και των νόμων του σύμπαντος. Αυτό διασφαλίζει τη συνέχεια της ύπαρξής μας. Η κοσμοηθική είναι ουδέτερη. Δεν παίρνει το μέρος καμίας συγκεκριμένης ιδεολογίας, φιλοσοφίας, πνευματικότητας, θρησκείας, κοινότητας, φυλής, κοινωνίας ή πολιτισμού. Με αυτή την έννοια, δεν είναι η κοσμοηθική που προσκολλάται στο παράδειγμα της συνείδησής μας, αλλά το παράδειγμα της συνείδησής μας που προσκολλάται στην κοσμοηθική.